Let it be

Let it be

deur Jeanne Goosen

Ek sit op die stoep. Die aand kom af

Die driepootbrak huppel huiswaarts

Christus kom sit aan met sy vuil voete

en geblowavede hare

Hy breek die brood. Ek is moeg, sê hy

en ek bring vir hom ’n skottel water vir sy voete

Hy skop sy sloffies eenkant

Niks is meer heilig nie, sê hy

Hulle ploeg nou atoomafval in mý woestyn

Let it be, sê ek. Let it be en ek skink sy glas vol wyn

Sorry, sê ek, maar Tassenberg is al wat ek het

By the way, jy’s reg niks is meer heilig nie en dit maak my sad

Hoe voel jy, vra die meester. Hoe voel jy regtig?

Ek lag. Wil jy regtig weet

Praat met my, sê hy. Hoe voel jy regtig?

Wat kan ek tog sê. Alles is in sy moer

Dit help nie om ’n woord daaroor te tjank nie

laat staan nog bid. Ek meen

my broer se as is in ’n fles somewhere in Stikland

hy stamel sonder klinkers maar ek kop wat hy probeer sê

Let it be, sê die meester. Let it be al huil jy bloed

Die oordeelsdag kom ook en my pa slaap nie

Ek kop, sê ek. Ek kop alles

maar soms verlang ek na die ou dinge

soos die mooi droewe woorde van jou daddy

Goed soos regverdigheid en ewigheid en geluk

Ja, sê die meester, dis ’n lang wag maar hy sal sy woord hou

Ek maak ons glase weer vol

Sorry weer ’n keer, maar Tassenberg is al wat ek het

en waar dit vandaan kom is daar nog baie

so moenie skaam wees nie

Cheers

Daar’s baie dinge waaroor ’n mens jou ook kan verheug, sê die messias

maar los dit vir eers

Sit daar vir ons ’n song op, vra hy

Ek doen

Somewhere over the rainbow sing Judy Garland

Ek breek ’n stuk brood en voer die meester

’n Mens moet eet ook, sê ek

and that is no bloody maybe

Soms is ek bang vir jou ou dad, sê ek

hy stuur reën maar ook goed soos droogte wat diere laat vrek

Let it be, let it be, sê die messias

Eintlik verdien aardlinge niks. Maar daar is goeie goed ook

Vat nou vir Judy Garland, sy’s tog meer as reën of droogte

Selfs een soos daai ou Patience Strong

wat sy soms tussen die lyne kwytraak

Many a true word is spoken in jest

Maar dis julle klomp, julle wat niks met rus kan laat nie

wat van die wêreld so omgekrapte onheilige plek maak

Dis julle, you must let things be, you must let it be, let it be!

Dis net, sê die meester, dis net . . .

Ag, nou weet ek ook nie meer wat ek wou sê nie

Is daar nog Tassies?

Foto: Naomi Bruwer

". . . . . (sy) Jeanne Goosen, kon nooit in die tradisionele letterkunde ’n tuiste vind nie, en sy het ook nie daarvoor gesoek nie – daarvoor is sy te "ontradisioneel”.